Niels is bestuurskundige, partner bij Ebbinge en verantwoordelijk voor de zorgpraktijk. Hij was eerder zelf directeur en bestuurder in het publieke domein en de zorg. Niels publiceert met regelmaat over leiderschap en thema’s in de zorg. Hij was tevens verantwoordelijk voor het onderzoek naar Echt Leiderschap, dat Ebbinge en Nyenrode uitvoerden. Niels bekleedt diverse toezichthoudende posities, waaronder in de GGZ en het speciaal onderwijs.

Dymph is bedrijfskundige met ruime executive search ervaring bij Ebbinge. Verder werkte zij lange tijd bij maatschappelijke organisaties, waaronder een NGO en een politieke partij. Binnen Ebbinge richt zij zich op executive search voor bestuurlijke en toezichthoudende posities in zorg, onderwijs, goede doelen en het publiek-private domein.

“De zorg zit paradoxaal in elkaar. Handelend optreden, in sommige gevallen acuut handelen, zit in het DNA van veel professionals. Terwijl het goed beschouwen, objectief onderzoek doen, onderzoeken wat het beste is voor het welzijn van de bewoner of de patiënt en aandacht hebben, weer een tegengesteld karakter hebben. De paradox van rennen versus rust.

Tegelijkertijd gaat besturen, ook in de zorg, over de (middel)langetermijnstrategie, de realisatie daarvan en het oplossen van problemen daarbij. Besturen is vooruitzien. Natuurlijk wordt er vooruit gekeken. Op landelijk niveau (bijvoorbeeld met het Integraal Zorgakkoord) en op organisatorisch niveau (door de strategie van een organisatie). Daarin wordt op een zo goed mogelijke manier een vertaling gemaakt van maatschappelijke ontwikkelingen (en beperkingen) naar beleid, naar ‘handelen’ (op termijn).

Maar hoewel de macro-opgaven voor de zorg gigantisch zijn, met betaalbaarheid en de tekorten op arbeidsmarkt als grootste opgaven, zijn we maar moeilijk in staat om tot echte langetermijnoplossingen te komen. Niet alleen de politieke dynamiek verhindert dat, maar ook onze menselijke aard. Als mens bezitten we weliswaar de unieke eigenschap dat we zowel op de korte als op de lange termijn kunnen denken. (…)

Maar laten we eerst een stelling poneren: echt langetermijndenken in de zorg bestaat niet. We zijn onvoldoende in staat om ons dit voor te stellen en er wordt ‘nu handelen’ gevraagd. Ook van bestuurders. In een organisatie waarin ‘rennen’ het voornaamste DNA is, nemen bestuurders dit ook aan. Het is ook ingewikkeld, want hoe ziet de wereld er over een aantal generaties uit? En wat betekent dit voor de zorg?”

Lees het volledige stuk van Niels en Dymph in De twijfelende toezichthouder