In deze bijzondere editie van ‘Het leiderschap van’ spreekt Vincent Timmers met Anita te Water, partner bij Ebbinge. Tien jaar geleden zette Anita de CFO-praktijk van Ebbinge op, nu draagt ze hem over aan Vincent.

Je werkt nu 23 jaar bij Ebbinge. Welke transities heb je in die tijd meegemaakt?
Ik heb bij Ebbinge al eerder praktijken geleid en overgedragen, zoals onze Corporate Finance-praktijk. Maar de belangrijkste transitie was voor mij wel de afgelopen vijf jaar. In die periode heb ik de CFO-praktijk, die ik ruim tien jaar geleden ben begonnen, succesvol uit kunnen bouwen. We hebben nu een heel sterk team en een supermooie propositie: inmiddels is de helft van alle Ebbinge C-level opdrachten die we doen een CFO-rol.

Waarom heb je besloten om de CFO-praktijk nu over te dragen?
Aan de ene kant omdat ik weet dat er met jou een meer dan goede opvolger klaarstaat. Ik geloof echt in de generatie onder mij en zie het als mijn verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat de praktijk geborgd is voor de toekomst.

Aan de andere kant omdat ik mezelf altijd opnieuw wil uitvinden. Ik vind het prima om 23 jaar bij een bedrijf te werken, maar dan moet ik me wel blijven ontwikkelen en ook de onderneming steeds een stap verder kunnen brengen. Soms moet je het jezelf daarvoor eerst ongemakkelijk maken: ik ga nu weg van mijn comfortabele plek.

Wat is jouw visie op leiderschap?
De wereld verandert snel, dus je kunt niet blijven hangen in hoe je het altijd al deed. Je moet als leider de situatie steeds opnieuw bekijken om te bepalen welke kant je op moet. Om zuiver te kunnen kijken, is het goed om je ervan bewust te zijn dat je altijd een bepaalde bril op hebt: iedereen heeft vooroordelen en neemt iets van zichzelf mee. Daarom is het belangrijk om je te blijven ont-wikkelen: steeds weer een laagje afwikkelen, jezelf beter leren kennen, tot je bij de essentie bent. Dat is niet altijd leuk, want je komt ook lastige dingen tegen.

Wat is het belangrijkste inzicht dat je over jezelf hebt opgedaan?
Dat ik lange tijd niet bereid was om precies dat te doen: bij mijzelf te benoemen wat ik echt moeilijk vond. Nu wil ik onderliggende gevoelens en problemen niet meer wegschuiven. Ik ben, misschien is de beste bewoording wel, niet bang meer.

Wat heeft ervoor gezorgd dat je minder bang bent?
Mijn relatie met en daarna het overlijden van mijn partner Ron Jansen, managing partner bij Ebbinge. We waren pas een paar maanden samen en enorm gelukkig, toen hij te horen kreeg dat hij ongeneeslijk ziek was. Ik heb in twee jaar het pad naar de dood toe met hem meegelopen. Toen werd heel helder wat er écht toe doet in het leven, dat heeft grote indruk op mij gemaakt. Na zijn overlijden brak een zware tijd aan. Mijn kinderen waren ook net het huis uit en ik vroeg me af of ik ooit weer van het leven zou kunnen genieten. Ik ben echt met mijn buik over de bodem geschuurd. Ongeveer een jaar geleden kwam de energie terug en ging ik weer ‘aan’. Ik ben naar Amsterdam verhuisd en sta weer helemaal open voor de wereld om me heen. (Lachend) Mijn nieuwe levensmotto is: Put yourself out there!

Hoe ben je weer boven water gekomen?
Ik was gewend om heel hard te werken en zo mijn doelen te bereiken. Maar zo werkte het helaas niet. Je kunt niet van je verdriet weglopen, je moet het durven aankijken en doorleven. Dat kost tijd. Uiteindelijk heb ik het overlijden van Ron betekenis kunnen geven en voel ik me een verrijkt mens door alles wat ik heb meegemaakt. Dat neem ik ook mee in mijn werk. En ik heb ervaren hoe belangrijk liefde en vriendschap met de mensen om je heen is. Dat je bestaat bij de gratie van je relatie met anderen.

Wat ga je nu doen, nu je de CFO-praktijk overdraagt?
Ik heb me natuurlijk wel afgevraagd of het niet genoeg is geweest na 23 jaar. Maar ik ben nog niet klaar met en bij Ebbinge. Ik ga het mezelf weer lekker ongemakkelijk maken en me focussen op onze leiderschaps- en adviespraktijk, waarmee ik een enorme groei voor ogen heb. Ook ga ik me inzetten om, met elkaar, Ebbinge het bijzondere Ebbinge te laten zijn en blijven, juist in deze Covid-tijd.

Ja, ik ben er weer. Misschien wel meer dan ooit.

Geschreven met medewerking van Lisanne Snelders | Fotografie Pieter Bas Bouwman