Wat was je eerste baantje?
Koeien melken, toen ik twaalf was, bij op een boerderij bij ons om de hoek in Ridderkerk. Voor een paar gulden, daar kon ik snoepjes van kopen. Mijn eerste echte baantje was in mijn studententijd in Leiden. Ik werkte in de kledingwinkel onder ons studentenhuis. Geen high fashion, wel ’drie spijkerbroeken voor honderd gulden.’

Hoe vertel je aan een kind wat je doet?
Mijn kinderen van 13 en 15 en mijn ‘bonuszoon’ van 30, begrijpen allemaal wel wat ik doe. Dat we bij Karmijn Kapitaal zoeken naar bedrijven waar zowel mannen als vrouwen in de directie zitten. Dat we dat doen om die bedrijven te helpen groeien en de dromen van ondernemers waar te maken. Na een bepaalde periode gaan deze bedrijven dan weer in andere handen verder. In de tussentijd proberen we ervoor te zorgen dat er diversiteit en inclusiviteit is en dat er op een duurzame manier zaken worden gedaan. Onze laatste investering is in een bedrijf dat gerund wordt door een echtpaar. BPI Services, ze zitten in identificatie software en smart sensoring oplossingen. Echt een pareltje.

Waarom ben je hieraan begonnen?
We zijn met drie vrouwen met een achtergrond in Private Equity, Hadewych Cels, Désirée van Boxtel en ik, in een untapped market gestapt. We kwamen er in 2009 achter dat maar zo’n twintig procent van de management teams in het MKB gemengd was, dus met mannen én vrouwen. Inmiddels zit dat op ongeveer dertig procent. In portfolio bedrijven van Private Equity fondsen bleek het destijds maar één procent te zijn! Daar was het gat. We waren het eerste Private Equity fonds in Europa met een investeringsstrategie gericht op diversiteit.

‘Waarom betrekken we de vrouwelijke helft van de wereldbevolking niet gewoon bij het zakendoen?’

Wat wil je veranderen aan de status quo?
Alleen in de vrouwenzaak als zodanig geloof ik niet, maar wel heel erg in gender equality. Waarom betrekken we de vrouwelijke helft van de wereldbevolking niet gewoon bij het zakendoen? Het gaat echt om de mix, zo zit de maatschappij in elkaar. Wij merken zelf wat er gebeurt als je als vrouw een vergadering inkomt. Er komt een andere ervaringswereld aan tafel. Vrouwen vragen meer naar de feiten en hollen minder snel ergens achteraan. Diversiteit in de leiding leidt tot betere bedrijfsresultaten, niet alleen financieel, maar ook in termen van risicomanagement en werknemerstevredenheid. Soms denken mensen dat Karmijn Kapitaal voor vrouwen, door vrouwen is, maar zo is het van de start af nooit geweest. Toen we eindelijk een inkomen hadden, na drie jaar, hebben we gelijk twee mannen aangenomen. Ze zijn dit jaar benoemd tot partner.

Als je een wet mocht invoeren, wat zou daar in staan?
Vraag je naar de discussie over een vrouwenquotum? Als bedrijf mengen we ons hier niet in, maar op persoonlijke titel vind ik wel dat er iets moet gebeuren. Er welwillend over praten is niet genoeg. Scandinavische landen zijn daar veel verder in.

Wat is het beste advies over leiderschap dat je ooit hebt gekregen?
Mijn grote leermeester is een rasbankier uit begin jaren negentig. Hans ten Cate. Hij zat eerst bij ABN AMRO en later in de Raad van Bestuur van de Rabobank. Zijn les: probeer van iedere ‘nee’ een ‘ja’ te maken. Neem niet zomaar nee aan. Probeer iets te bedenken waardoor het toch kan. Dat heb ik echt nodig gehad bij Karmijn. Hoe verschrikkelijk veel afwijzingen wij wel niet hebben gekregen. Maar inmiddels zijn we gestart met ons derde investeringsfonds. Mijn boodschap aan ondernemers, zeker aan vrouwelijke ondernemers, is dan ook: al zinkt de moed in je schoenen, geef niet op!

‘Hoe spannend het ook was, zakelijk vond ik het een van de interessantste jaren’

Welke carrière heb je nooit gehad?
Commissaris bij de politie. Mijn vader was burgemeester, onder meer in Ridderkerk. Met oud en nieuw zaten we op het politiebureau. Mee naar de centrale, kijken wat er gebeurde. Enerzijds voel ik me erg betrokken bij de zelfkant van de maatschappij, anderzijds vond ik het toen al gek hoe weinig vrouwen leidinggaven bij de politie. Ik werd afgewezen in de laatste toelatingsronde voor de politieacademie. Daar had ik helemaal geen rekening mee gehouden! Het zette me er wel toe aan om daarna rechten te studeren, wat ik geweldig leuk vond.

Waar lig je van wakker?
Ik heb in de coronacrisis wakker gelegen van de bedrijven die we hebben en de mensen die daar werken. Wij wisten ook niet hoe het zou gaan toen alles op slot ging. Hoe houden we die bedrijven overeind? Nu zien we V-shaped herstel, vooral omdat de overheid het bedrijfsleven heeft gestut. Het is fenomenaal dat we die welvaart met elkaar hebben weten te creëren. Hoe spannend het ook was, zakelijk vond ik het een van de interessantste jaren.

Waar ben je trots op?
Op onze ondernemers die ondanks angsten en onzekerheden hun zaak draaiende hebben gehouden de afgelopen tijd. Niemand is omgevallen. Ze werden hartstikke innovatief en creatief, voor zover ze dat al niet waren. Een bedrijf dat gespecialiseerd is in standbouw voor de evenementenbranche is bijvoorbeeld met succes vol gaan inzetten op hun interieur-tak. Andere bedrijven zijn meer online gaan verkopen. Jopen Bier, voor wie de horeca wegviel, kwam bijvoorbeeld met een speciale adventsbox met 24 biertjes.

Wat doe je om stoom af te blazen?
Ik speel tennis en sinds mijn kindertijd piano. Sinds een aantal jaren heb ik weer les. Ik keer steeds terug naar stukken van Chopin. Ook ga ik graag de bergen in, in Oostenrijk. In de natuur, met minder prikkels, kan ik echt bijkomen. Sich erholen, zoals ze daar zo mooi zeggen.

Welke prijs heb je betaald voor je succes?
Ik heb op mijn veertigste mijn eerste kind gekregen en een tweede ruim op mijn tweeënveertigste. Doordat ik altijd aan het werk was, werd ik ‘valreepmoeder’. Het is hartstikke mooi dat ik een oudere moeder ben, dat was mijn moeder ook. Maar het had ook helemaal niet zo kunnen zijn en dan had ik echt iets wezenlijks gemist. En dat is een carrière echt niet waard.

Wat zou niet mogen ontbreken in een film over jouw leven?
Het moment dat ik de burgemeester van Taipei een lift gegeven heb naar het Kurhaus. In mijn oude Golfje met kapotte schokbrekers, met twee beveiligers op de achterbank. Het was na afloop van een diner van een conferentie waarvoor hij naar Nederland was gekomen. Ik was midden-20. Echt een bijzondere ontmoeting. Hij sprak fantastisch Engels. Ik vond het indrukwekkend hoe hij, ook als burgemeester van een miljoenenstad, zulke natuurlijke interesse toonde.

Beeld: Pieter Bas Bouwman