Het leiderschap van Lennard Smit, CFO van Westland Kaas 'Ik heb het bedrijf altijd benaderd alsof het mijn eigen bezit is'
Wat voor leiderschap verwachten we van een Chief Financial Officer? Vincent Timmers van Ebbinge sprak met Lennard Smit, CFO van Westland Kaas.
Je bent bijna 10 jaar CFO van Westland, een familiebedrijf. Welke transformatie vroeg echt wat van jouw leiderschap?
Henny (Westland, Algemeen Directeur) heeft heel erg ingestoken op groei vanuit ondernemerschap en innovatie. Dit vroeg ook om professionalisering. Mijn rol was vooral die van ‘wingman’ en watchdog, zoekend naar kansen en verbeteringen. We hebben veel dingen anders aangepakt en uiteindelijk Westland weer op een groeipad gekregen. Niet iedereen kon mee in de gewenste veranderingen en dat betekende soms ook dat we uiteindelijk afscheid moesten nemen van medewerkers. Dat was moeilijk, maar soms ook noodzakelijk. We zijn nog steeds een familiebedrijf met familiewaarden en een familiecultuur, maar er is meer professionaliteit ingekomen en we groeien. De term CFO dekt voor mij de lading niet. Ik pak op wat nodig is. Of het nou binnen mijn taakomschrijving past of niet.
Je was pas 31 toen je CFO werd, waar liep je tegenaan?
Ik ben rationeel ingesteld. Als ik denk dat het beter of efficiënter kan, pak ik het aan. Los van hiërarchie en politiek. Naarmate ik ouder ben geworden, ben ik me er bewuster van dat je soms wel gelijk kunt hebben, maar dat je het niet altijd krijgt. Mijn grote voordeel was dat ik de business door en door kende, omdat ik al langer binnen het bedrijf rondliep. De grootste uitdaging was voor mij de Boardroom Dynamics, wat voor mij nieuw was. Dat dat niet altijd rationeel gaat, of zelfs helemaal niet, heb ik moeten leren. Ik was daar nooit mee bezig. Nog steeds niet echt, maar ik herken het steeds meer. Ik heb geleerd om actie te ondernemen als ik het zie gebeuren. Whatever it takes, ook als dat gevolgen heeft voor mijn eigen positie.
‘Ga niet af op ronkende CV’s en mooie woorden, maar kijk naar wat mensen daadwerkelijk doen’
Wat is je grootste lesson learned?
Ga niet af op ronkende CV’s en mooie woorden, maar kijk naar wat mensen daadwerkelijk doen. Juist als het moeilijk wordt. Doen ze een stap vooruit of duiken ze weg? Dat vind ik essentieel in leiderschap. In alle gevallen en vanuit elke positie, of je nu jongste bediende bent of in het MT zit. Ik heb het bedrijf altijd benaderd alsof het mijn eigen bezit is. Ik ben niet bezig met mijn eigen agenda, maar met dat wat nodig is om te doen.
Vanuit welke overtuiging opereer je?
Ik ben gelovig, dat vormt mijn normen en waardenpakket. Ik vind eerlijkheid belangrijk, rechtvaardigheid, het goede en juiste doen. Ik heb vrij sterke overtuigingen en daardoor waai ik niet met alle winden mee. Ik probeer, voordat ik iets vind, er eerst onderzoek naar te doen. Dat ik heel rationeel ben, rijmt voor sommigen niet met geloven. Maar het geeft me houvast én vrijheid in mijn manier van denken en doen.
‘Ik kom uit een arbeidersgezin en was de enige in ons gezin die ging studeren. Er werd me niks in de weg gelegd, maar ik werd ook absoluut niet gestimuleerd’
Henny Westland en jij zijn in alles tegenpolen. Wat is het succes van jullie samenwerking?
Vertrouwen is heel belangrijk. We zijn heel verschillend en hebben ook wel conflicten gehad. Die zijn we echt aangegaan. Daardoor kom je veel over elkaar te weten. Dat heeft geleid tot veel wederzijds vertrouwen en respect. We weten van elkaar dat we altijd werken vanuit de intentie dat het bedrijf op één staat.
Was als kind al duidelijk dat je het ver zou schoppen?
Nee, helemaal niet. Ik kom uit een arbeidersgezin en was de enige in ons gezin die ging studeren. Er werd me niks in de weg gelegd, maar ik werd ook absoluut niet gestimuleerd. Terugkijkend was dat best eenzaam, maar dat heb ik toen niet zo ervaren. Ik kreeg vwo-advies en heb zonder iets te doen havo gedaan. Het had ook heel anders kunnen lopen. Later kreeg ik wel enorm veel plezier in het studeren. Ik heb ook geluk gehad. Je hebt ook iemand nodig die je op een cruciaal moment een kans geeft. Henny heeft mij deze baan gegund. Daar ben ik haar dankbaar voor.
Je hebt een drukke baan, vijf kinderen, hoe bewaar je de rust?
Ik ben emotioneel vrij stabiel, dat helpt enorm, net als een solide thuisbasis. Op de racefiets maak ik mijn hoofd leeg. En aan het eind van de dag is het me-time, dan lees ik graag. Dat is voor mij ultieme ontspanning. Wat me ook helpt, is heel veel nieuws skippen; je krijgt belangrijke zaken toch wel mee. Daardoor hou je tijd over om bijvoorbeeld een goed boek te lezen. Een leestip hierover? Rolf Dolbelli: De kunst van goed leven!
Fotografie: Pieter Bas Bouwman