Quinten Selhorst: ‘Nergens leer je zoveel als in een snelgroeiende scale-up’

Ebbinge stelt leiders van vandaag en morgen de vragen die er echt toe doen. Deze keer Quinten Selhorst, CEO van Felyx.

echte-vragen

Wat was je eerste baantje?
Van kinds af aan hielp ik mijn vader al op ‘de zaak’, een groothandel in textiel. Toen ik een jaar of veertien was hielp ik een klein theater in Almelo met de afwas en later glazen inschenken en gasten ontvangen. Als student in Groningen had ik een bijbaan als chauffeur voor leidinggevenden van grote bedrijven zoals BAM en Suikerunie. Terwijl ik hen naar hun afspraak reed kon ik tussen hun werk door kletsen met directeuren, hartstikke leuk was dat.

Hoe leg je aan een kind uit wat je doet?
Ik plaats een heleboel elektrische brommertjes in een stad die je vervolgens met een app kunt vinden én aan en uit kunt zetten. Zo heb je een goedkope, snelle een schone oplossing om je door de stad te verplaatsen.

Wat is je grote droom?
In 2017 zijn we Felyx gestart in Nederland. Onze droom is om duurzame mobiliteit aan te bieden in alle grote steden wereldwijd. Op dit moment zijn we in één buitenlandse stad actief: Brussel. We hebben net een nieuwe financieringsronde van 24 miljoen euro opgehaald om door te groeien in Nederland en onze expansie in het buitenland te versnellen, vooral in Duitsland en Frankrijk.

Heb je een prijs betaald voor je succes?
Ja. Elk mens kan zijn uren maar één keer gebruiken en mijn uren zitten vooral in Felyx. Ik heb moeten afschalen in mijn sociale leven. Mijn vrienden en mijn familie merken dat. Je hebt soms ook minder energie als je wél ergens bij bent. Een nieuwe venture succesvol opzetten kan je volledig consumeren, daar moet je voor oppassen. Maar nergens anders kun je zoveel leren als in een snelgroeiende scale-up. Het bedrijf verandert elke zes maanden volledig. Begin 2020 hadden we 30 medewerkers, begin dit jaar meer dan 100.

Hebben stadsbewoners qua duurzame mobiliteit niet genoeg aan hun fiets en het OV?
We zien dat in grote steden in Nederland dat meer dan dertig procent van de vervoersbewegingen met de auto plaatsvindt. Hier moeten we een alternatief voor vinden. Daarnaast geloof ik dat we ook in de toekomst grote massa’s mensen in een stad van A naar B moeten krijgen met openbaar vervoer. Maar hoe leg je die laatste zes à zeven kilometer af? We zien dat onze gebruikers een Felyx vooral pakken voor de wat langere afstanden, die ze anders vaak met gemotoriseerd vervoer zouden afleggen, zoals een auto of taxi. Van Amsterdam CS naar de hockeyvelden in Amstelveen bijvoorbeeld.

Wat zeg je tegen mensen die vinden dat al die deelbrommers, -fietsen en stepjes het straatbeeld verpesten?
Omdat deelfietsen en -stepjes per stuk zo goedkoop zijn, plaatsen nieuwe aanbieders meteen grote aantallen in de openbare ruimte. Die dingen worden omdat ze zo licht zijn ook nog eens door voorbijgangers neergegooid op plekken waar ze niet thuishoren. Het mooie van brommers is dat ze te zwaar zijn om zomaar te verplaatsen. De plek waar een gebruiker een Felyx parkeert, daar blijft hij ook staan, wij kunnen dat controleren.

Met wie zou je een dag van baan willen ruilen?
Ik zou wel willen ruilen met de CEO van booking.com of Uber. Om een glimp te krijgen van de toekomst. Hoe voelt die rol als je bedrijf écht groot geworden is?

Wat is het beste advies dat je ooit hebt gekregen over leiderschap?
Bij een beginnend bedrijf doe je ontzettend veel zelf. Je zorg je dat alles van de grond komt, neemt mensen aan, zet procedures neer. Maar op het moment dat je bedrijf echt groter wordt, moet je jezelf dwingen om steeds minder in je bedrijf te werken en steeds meer aan je bedrijf te werken. Je moet als oprichter een psychologische shift maken in je takenpakket en verantwoordelijkheden. Ik weet niet meer van wie of waar ik dit inzicht heb opgepikt. Zeker de laatste tijd, nu we zo groot worden, merk ik hoe belangrijk het is om een helikopterview te houden.

Van welke eigenschap van jezelf zou je afscheid willen nemen?
Ik zou soms wel wat minder competitief willen zijn. Als ik spelletjes doe met mijn schoonfamilie belanden we geregeld op het randje van ruzie.

Wanneer heb je echt lef moeten tonen?
Toen ik mijn baan als consultant opgaf om een startup te beginnen. Mensen onderschatten hoe groot de stap is om je comfortabele baan op te zeggen voor een idee waarvan de kans op slagen heel laag is. Te weinig mensen durven het ondernemersavontuur aan wat mij betreft. Dat is jammer, want het is zo leerzaam voor je verdere carrière en zo leuk om zoveel impact te kunnen maken. In de loopgraven staan, flexibel zijn, snel schakelen. Juist voor grote bedrijven, die deze mentaliteit vaak missen, zijn deze vaardigheden heel relevant. We vragen in sollicitatiegesprekken voor Felyx altijd naar zelf-startend karakter. Nemen mensen zelf initiatief? We willen medewerkers die zich ondernemend opstellen en zelf problemen oplossen.

Welke scène zou niet mogen ontbreken in een film over jouw leven?
Drie weken voordat we Felyx oprichtten maakten mijn co-founder en ik een klimtocht in de alpen. We hadden elkaar jaren eerder in onze studententijd leren kennen in het uitgaansleven van Stockholm. Na dagen off the grid ski-touren stonden we op de eerste top boven de 4.000 meter: de Gran Paradiso. Om na zo hard werken eindelijk boven op de piek te staan was een geweldig gevoel. Toen we dat hadden bereikt waren we ook echt klaar voor ons nieuwe Felyx avontuur.

Van welke misstap heb je veel geleerd?
Toen wij begonnen in Amsterdam werden er 108 brommers geleverd, maar de locatie om ze op te laden was nog niet klaar. We moesten honderden batterijen op kantoor en zelfs in mijn eigen appartement zien op te laden. Overal lagen kabels. Je kunt je voorstellen hoe chaotisch dat was. Dit was een goede les: zorg in je planning dat je altijd weet wat het kritieke pad is en wat de bottlenecks kunnen worden, want elke vertraging zorgt voor een ripple-effect.

Wat wil je nalaten?
Een tijdje geleden deed ik mee aan de Young Executive Course, een tweedaagse training van McKinsey gericht op jonge leiders. Hier vroegen ze me om een denkbeeldige afscheidsbrief te schrijven. Dit dwingt je om na te denken over levensvragen. Wat ik graag zou willen nalaten is impact, met iets dat groter is dan mijn eigen belang. In mijn geval is dat de wereld een beetje beter maken met schoner vervoer.