Het leiderschap van Barber Eegdeman, transitie-CFO

‘Ik weet niet of ik het gered had met mijn platte boerse accent’

het-leiderschap-van

Wat voor leiderschap verwachten we van een Chief Financial Officer? Vincent Timmers van Ebbinge sprak met transitie-CFO Barber Eegdeman.

Op welke transitie uit je loopbaan ben je het meest trots?
De transformatie bij Verwater Group, een multidisciplinair bedrijf dat de grote olietanks bouwt en onderhoudt die je in de Amsterdamse en Rotterdamse haven ziet. Het was een succesvolle familieonderneming, maar toen ze bijna overnight besloten om van relatief kleine projecten over te stappen naar hele grote projecten, ging het mis. Ze hadden onvoldoende kennis in huis en konden het niet aan.

Ik kwam in 2014 met investeringsbedrijf Infestos mee als CFO. Er waren twee grote uitdagingen: de grote projecten fatsoenlijk afsluiten en een nieuwe strategie ontwerpen. We zijn ons weer gaan richten op onderhoud, hebben een professionaliseringsslag gemaakt en zijn beter gaan letten op liabilities, contracten en pricing. Zo hebben we het bedrijf een goede basis gegeven en eind 2016 kunnen verkopen aan een andere private-equitypartij. We hebben Verwater echt weggehaald voor de poorten van de hel.

Heb je dat leiderschap altijd al in je gehad?
Ja, ik heb altijd al veranderingstrajecten gedaan. Ik houd ervan om te bouwen, of het nu vanuit een crisis is of vanuit de wens om meer winstgevend te worden. Als ik alleen maar op de winkel moet passen, word ik onrustig.

‘Ik was de eerste uit mijn familie die ging studeren en werkte ’s avonds in de horeca om dat te kunnen betalen’

Veel mensen in de bestuurlijke top lijken op elkaar. Ze hebben zeven ‘vinkjes’ volgens Joris Luyendijk: het zijn witte hetero mannen uit de Randstad, met een hoge opleiding en hoogopgeleide ouders, die ABN spreken. Jij hebt een hoop van die vinkjes van huis uit niet meegekregen.
Dat klopt, ik kom uit een arbeidersgezin uit een dorpje in de buurt van Rotterdam, niet bepaald een mondaine omgeving. Veel mensen die uit de polder kwamen, bleven daar ook. Dat benauwde mij, ik wilde verder kijken.

Ik was de eerste uit mijn familie die ging studeren en werkte ’s avonds in de horeca om dat te kunnen betalen. Mijn ouders vonden het heel spannend omdat ze die wereld niet kenden, maar ze stimuleerden me wel. Mijn vader zei altijd: ‘Probeer je geld maar met een stropdas te verdienen, in plaats van met een overall, zoals ik’.

Hoe ben je gekomen waar je nu bent, is er iemand die jou onder zijn hoede heeft genomen?
Ja, mijn kleuterleidster, een Française uit een gestudeerd en meer luxe milieu. Zij werd een vriendin van mijn moeder en heeft mij altijd geholpen. Op donderdagmiddag gaf ze me spraakles om van mijn boerse accent af te komen en leerde ze me buitenlandse talen. Het heeft me enorm geholpen om zo’n coach of rolmodel te hebben. Ik vraag me af of ik zonder haar ook zo ver was gekomen.

In je eerste baan bij PwC kwam je terecht in een omgeving met veel andere high potentials, die niet alleen heel ambitieus waren, maar ook veel vinkjes hadden. Hoe was dat voor jou en hoe vond je je plek in de organisatie?
We startten met een cursus van twee weken in Portugal. Niemand was daar zenuwachtig over, behalve ik, want ik had nog nooit in mijn leven in een vliegtuig gezeten! Het stond zo ver af van mijn belevingswereld; ik kende de conventies niet en sprak niet dezelfde taal. Toch was er wel wat diversiteit in die club: er waren ook andere jonge mannen en vrouwen die uit alle hoeken van het land kwamen. Bij hen vond ik meer aansluiting.

Ik heb het geluk gehad dat er iemand was die mijn potentie zag en mij kansen heeft gegeven. Die ervoor zorgde dat ik met de juiste klanten ging werken, bijvoorbeeld. Het voordeel van werken bij zo’n bedrijf is dat je moet laten zien wat je kunt, het gaat om je output. Ik was enorm gemotiveerd en niet slecht in mijn werk, dus kwam in het kopgroepje terecht.

Hoe heeft je achtergrond je gevormd?
Ik heb geleerd om altijd te knokken en te willen groeien. Ik neem niks for granted.

Hoe ga je nu zelf om met diversiteit?
Diversiteit betekent kansen geven aan iedereen. Ik probeer dat zelf ook te doen: ik ben altijd nieuwsgierig naar de ander en zoek nooit een kopie van mezelf uit.

Wat wil je aan jonge Barbers meegeven?
Geloof in je eigen talent en probeer iemand te vinden die je een kans wil geven. Want die is er altijd. In elk bedrijf kijken mensen naar je talent, drive en motivatie.

Geschreven met medewerking van Lisanne Snelders, fotografie van Pieter Bas Bouwman